بیوگرافی آلفرد نوبل
بخش سوم
تیتری که مخترع دینامیت را متنبه کرد
زمانی‌که «لودویگ نوبل» برادر آلفرد در سال 1888 درگذشت، آلفرد نوبل برای دیدن کن به فرانسه رفته بود که آگهی ترحیم برادرش را در یک روزنامه دید. این نشریه فرانسوی لودویگ را به دلیل فعالیت‌هایش در زمینه مواد منفجره متهم کرده و تیتر زده بود: «سوداگر مرگ مُرد». آلفرد نوبل به فکر فرورفت و حس کرد که دوست ندارد پس از مرگش روزنامه‌ها بنویسند: «دکتر آلفرد نوبل که با یافتن راه‌هایی برای کشتن سریع‌تر انسان‌های بیش‌تر ثروتمند شد، روز گذشته بدرود حیات گفت.»
بنابراین او در 27 نوامبر 1895 در باشگاهی سوئدی - نروژی آخرین وصیت‌نامه‌اش را امضا کرد و قسمت اعظم دارایی‌اش را برای بنیان‌گذاری جایزه نوبل اختصاص داد. او با تخصیص 94 درصد میراثش مبلغ 31 میلیون و 225 هزار کرونی را صرف راه‌اندازی پنج جایزه نوبل پزشکی، شیمی، ادبیات، فیزیک و صلح کرد. این جایزه قرار شد هر ساله با در نظر گرفتن ملاک‌های آلفرد نوبل که در وصیت‌نامه‌اش قید شده به برترین شخصیت‌های جهان بدون درنظر گرفتن ملیت آن‌ها اعطا شود.
چرا تولستوی، ایبسن و ... نوبل نبردند؟
آلفرد نوبل در وصیت‌نامه خود شرط اعطای جایزه نوبل ادبیات را «نگارش اثری در راستای ایده‌آل‌ها» دانست. آکادمی سوئدی نوبل سال‌های بسیار تصور می‌کرد منظور از این جمله نگارش آثار ایده‌آلیستی است. به همین دلیل نویسندگانی چون «لئو تولستوی» و «هنریک ایبسن» که در آثار خود کم‌تر به فاکتورهای رمانتیک توجه داشتند، شایسته دریافت نوبل ادبیات شناخته نشدند.
گفته می‌شود خصومتی که نوبل با یک ریاضی‌دان داشت، دلیل تخصیص داده نشدن جایزه در رشته ریاضی شد. به دلیل کامل نبودن طراحی‌ای که آلفرد نوبل در وصیت‌نامه خود ارائه داده بود، تاسیس بنیاد نوبل پنج سال طول کشید و اولین جایزه نوبل در 10 دسامبر 1901 اعطا شد.
آلفرد نوبل که از بیماری آنژین (گلودرد) رنج می‌برد، سرانجام در سال 1896 درگذشت و اکنون جهان او را نه به عنوان مخترع دینامیت، بلکه بیش‌تر با لقب بنیان‌گذار جوایز نوبل به یاد می‌آورد. بدن او در استکهلم به خاک سپرده شد.
پایان
